[ #โบ๊ะบ๊ะแฟมิลี่ #เอกกล้า ] - เมื่อกล้าเล่นอารายา

- เมื่อกล้าเล่นอารายา
           - HRK x CGR #เอกกล้า

-เนื้อหาต่อไปนี้เกิดจากการมโนส่วนตัวประมาณ90% อีก10%ที่เหลือก็ลองไปดูในคลิปที่น้องเล่นแล้วกันค่ะ

บางทีผมก็คิดนะว่าผมแอบมีอาการโรคจิตเล็กๆรึป่าว ทำไมเวลาเห็นเด็กมันงอแงถึงได้มีความสุขขนาดนี้นะ

โอ้ยยยยยยยยยย อยากวิ่งเข้าไปปลอบเลย

เอานะ เรื่องมันมีอยู่นะ คือว่านะ เอานะ

คือเราก็เล่นเกมผี เราก็อยากแบ่งปันให้น้องเล่นบ้างนะ

แต่ก็ไม่คิดว่าพอน้องมันเล่นใหญ่ทาแป้งขาวโป๊ะแถมขโมยลิปแม่มาเล่นอีก แค่เปิดมาก็น่าเอ็นดูแล้วนะ

ดูไปก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ โวยวายไม่พอ งอแงหนักมาก ไหนจะเปิดเพลงแดนซ์เพื่อกลบความกลัวของตัวเองอีก อะไรมันจะน่ารักขนาดนี้วะ

พอๆๆๆๆ ตั้งแต่เริ่มดูมานี่ชมน้องมันไปกี่รอบแล้ว ดูไปๆ โฟกัสเกม โฟกัสเกม

โฟกัสได้ก็บ้าแล้ว มองหน้าน้องมันเพลินกว่าเยอะเลย

“เพราะแก เพราะพวกแก แล้วกูต้องวิ่งไปทางไหนอ่ะ อ๊ากก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

เล่นใหญ่ได้พี่มันมาจริงๆนะ

ผมยังคงนั่งดูน้องมันเล่นไปเรื่อยทั้งที่ยังคงยิ้มไม่เลิก นี่เกมผีนะเว้ย ทำไมกูหยุดยิ้มไม่ได้เลยยยย

“เพราะแก เพราะแก เพราะแก เพราะแก๊ แอ๊ะ แอ๊ะ แอ๊ะ มาดิ๊ ปิดมาดี๊”

ดูมันทำ ดูมันเล่น กลัวขนาดนี้มันยังจะพยายามทำฮาสู้อีก โอ้ยยยยย มันน่ารักแท้

นี่เอาจริงๆนะ จริงๆเลยนะ พูดเลยนะ นี่ไม่ได้มาดูเกมหรอก มาดูรีแอคชั่นคนเล่นเกมจริงๆ

กว่าจะจบนี่น้องมันโววายคอแทบแตก แล้วยังมีหน้ามานั่งงอแงใส่คนดูอีกนะ

คือดูน้องมันงอแงก็สงสารอยู่หรอก รู้ว่าน้องมันกลัวจริงๆ แต่นี่ก็มีความสุขไง เห็นน้องมันทำตัวงอแงเป็นเด็กๆนี่ความสุขมาก

แต่เอาจริงๆสิ่งที่ทำให้ยิ้มกว้างกว่าเดิมนี่คงหนีไม่พ้นการที่น้องมันเรียกเราด้วยเสียงอ่อยๆพร้อมสูดน้ำมูกนี่แหละ

“พี่เอก ฮึก พี่เอก ฮึก”

โคตรน่ารังแกมาก นี่พูดเลย!! ตอนนั้นกูทำไรอยู่วะ ทำไมไม่ตอบน้อง!!!!!!

โอ้ยยยยยยยยยยยย ถ้าขับรถไปยโสตอนนี้เลยได้ไหมวะ อยากวิ่งไปกอดน้องแน่นๆแล้วโอ๋นะ โอ๋ๆ

ยิ่งงอแงยิ่งอยากแกล้งให้หนักกว่าเดิมแต่ก็อยากวิ่งเข้าไปปลอบ มีความย้อนแย้งในตัวเอง

กว่าจะดูจบนะ คือมันก็ไม่นานแหละ แต่มันแต่กดย้อนไปย้อนมาดูน้องมันงอแงเลยนานไง กว่าจะได้ทักไปหาน้องมันก็เกือบเที่ยงคืน ไม่รู้ว่าเลิกงอแงแล้วนอนไปรึยัง

“กล้า กล้า”

“พี่เอก พี่ย์ พี่ไปไหนมา~” ฟังจากน้ำเสียงและคำพูดนี่คงยังไม่หายกลัว พี่ล่ะอยากมุดสายแลนทะลุไปปลอบถึงยโส

“กล้า พี่เพิ่งกลับบมา ทำไมเสียงกล้าเป็นงี้อ่ะ”ทำเนียนๆไป ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่ได้ดูอะไรมา

“พี่ ผมเล่นเดโมอารายามา พี่ย์ หัวใจผมจะวาย พี่ย์เอกกกกก”

“เล่นตอนไหนทำไมพี่ไม่เห็น”แกล้งเด็กนี่มันสนุกจริงๆ

“ผมเล่นไปเมื่อเย็นพี่ พี่ อารายาภาพแม่งโคตรติดตาเลยพี่ คือนี้ผมต้องนอนไม่หลับแน่ๆ ทำไงดีอ่ะพี่ย์เอกกกกกก”น้ำเสียงงอแงยังคงดังออกมาอย่างไม่ขาดสาย ผมได้แต่นั่งยิ้มเป็นบ้าเป็นหลังกับตัวเองก่อนจะบอกให้น้องมันเปิดกล้องคุยกันแทน

 “อ้าว ล้างหน้าแล้วเหรอ”แต่สิ่งแรกที่ผมทักทำเอาเด็กน้องขี้งอแงหน้าเหวอไปเลย

“พี่เอกกกก ไหนพี่บอกไม่รู้ว่าผมสตีมตอนไหนไง!!!”

“พี่ไม่รู้จริงๆว่ากล้าเล่นตอนไหน แต่พี่เพิ่งดูย้อนหลังจบนะ5555555555555”

 “พี่เอก พี่ย์แม่ง โห่ย น้องกลัวจะตายแล้ว”

“นี่ไงพี่ก็มาแล้วนี่ไง เห็นตอนเล่นจบเรียกชื่อพี่ซะเสียงอ่อยเชียวนะ”

“พี่เอก พี่นี่แม่ง!!!

“มาๆ พี่จะปลอบนะ โอ๋ๆนะโอ๋ๆ”

“ไม่พี่ย์ ไม่คุยกับพี่แล้ว ไม่คุยไม่คุย”

“กล้า หยุดน่ารักที ไม่งั้นพี่จะขับรถไปหาแล้วนะ

-จบนะ จบเถอะ-